� เป็นเวลาผ่านไป7วันแล้ว ณ.ห้อง ไอซียู ที่เราได้พูดคุยสื่อสารครั้งสุดท้าย
�หลังจากนี้... คงไม่มีอีกแล้วที่จะได้พบเจอกันอีกในโลกใบนี้..
� มีแต่เพียงโลกหน้าเท่านั้น ที่เราคงได้พบกัน....
�
�� ทุกวันนี้ ...� เป็นตัวเรา..ขึ้นมาได้ ก็เพราะ พ่อ ที่ดูแลเราอย่างดีมาตลอด..
� จน วินาทีสุดท้าย� ก็ยังคงรู้สึกถึงความห่วงใย ที่พ่อมีแก่เรา..
�
�� .... ทำให้หวนคิดว่า ..ตลอดเวลา มีอะไรที่เราได้ทำเพื่อพ่อบ้าง..
��� มันจะสายไปมั๊ยหากคิดจะทำตอนนี้..
��� คนเรา ย่อมตกอยู่ในช่วงเวลาอันเศร้า อยู่ชั่วระยะเวลาหนื่ง และสุดท้าย ก็ต้องยอมรับกับวัฏจักรชีวิต ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้...
��� แม้ มัน ยากเหลือเกิน ที่จะยอมรับได้ในเวลานี้ .. แม้แค่ เสี้ยวนาที ที่ได้คิดถึง ก็ทำให้ความรู้สึกอันเศร้า กลับมาอีกแล้ว...
��� ความอาลัยต่อการจากไป คงต้องใช้เวลาเยียวยาจิตใจให้แข็งแรงอีกครั้ง..
� แต่ ความคิดถึง ระลึกอยู่ในใจเสมอ ตลอดเวลา� ให้ในใจได้รู้เสมอว่า..
��� คนรักที่สุดคนนึง คนที่ทำเพื่อเราตลอดมา เขาจากไปแค่กายเท่านั้น..
�ความทรงจำ ความรู้สึกดีๆ ยังคงติดตรึงในใจ ตลอดเวลา ไม่เลือนหาย..
�
����� ถึง วันนี้ อยาก บอกพ่อ ดังๆ จากหัวใจ ว่า.. " รัก พ่อ ที่สุด "
�
�� /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
�
� ขอให้ พ่อ ได้ มีความสุข ในโลกหน้า ดังที่พ่อตั้งใจหวังไว้เสมอ
�
� แล้ว อีกไม่นาน .. เรา คงได้ พบเจอกันอีกครั้ง....
�
���� จาก...
�������������� ลูกชาย ที่รัก
�
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
�
�
27 / 09 / 2008 16:32